خدا رو شکر

بسم الله

اولش بگم که..  آره من از اون آدماشَم!
قضیه اینه که هر گاه کارم رو به راه شد از خدا تشکر می کنم.. درواقع بعدش خدا رو فراموش می کنم.. مثل شما عزیزان(اگه دوستانم ناراحت نمیشن برای اینکه احساس تنهایی نکنید گفتم!)
الحمدلله سمینارم هم بسلامتی به 90% رسید و اوکی اولیه ش رو هم از استادم گرفتم و حالا میخوام خستگی درکنم..
+ البته کارام زیاده، یه قول هایی به سایت لبتاپ مدیا دادم یه قول هایی به دوستانم در مسجد حاج حسن دادم که باید مردانگی کنم و اونهارو عمل کنم(مرد و قولش!)
+ یه چیزی می گم دلمون آتیش بگیره.. با اینکه خدا بهتر از همه خیر بنده هاشو می خواهد اما 23 ماه رمضون گذشت و خبری نشد..(قربون کنایه فهم ها) عزیزان همش ادعا خودتون و دریابید..!